“Haar komst naar Sint-Jozef leek op dat moment een nakend afscheid. We zagen hoe jullie haar omringden met zorg, begrip, integriteit en mededogen. We zagen een hoog professionalisme, maar evenzeer een diepmenselijke aandacht van Josette.”
Toen Josette arriveerde op de afdeling van Sint-Jozef te Wetteren, was de hoop op herstel klein.
Josette was nog een schim van de vrouw die ze ooit was, zowel fysiek als mentaal.
Al na enkele dagen was er een merkbaar verschil.
Ze begon weer wat te eten, te babbelen, beetje bij beetje werd ze sterker. Fysiek maar ook in geest en gedachten.
“Elke dag opnieuw waren jullie er voor haar. Jullie moedigden haar aan, gaven licht bij donkere gedachten en stuurden haar naar beter worden. Jullie waren streng waar nodig en toonden engelengeduld in overvloed. Jullie gaven haar de kracht om erbovenop te komen en lieten haar opnieuw ervaren wat geluk was.”
Het was een werk met ups en downs. Het was niet steeds gemakkelijk, zowel voor haar als voor het team.
Er waren tranen en er was frustratie. Maar het was een weg die zichtbaar leidde naar herstel.
Het herstel was ook voor de familie opgevallen en stilletjes aan werd het uitzicht op een afscheid vervangen door de droom om Josette terug mee te nemen naar huis. Enkele maanden na de opname zijn we dan ook samen beginnen werken aan een terugkeer.
Zowel de afdeling als de familie hadden zo hun bezorgdheden maar waren gemotiveerd om deze te kunnen wegwerken. Er werd kinesitherapie opgestart om haar spieren te versterken, ergo en animatie lieten haar geregeld dagelijkse huishoudelijke taken oefenen, de familie werd emotioneel en praktisch voorbereid, thuiszorgdiensten werden geregeld,…. We hebben er alles aan gedaan om de terugkeer van Josette zo veel mogelijk slaagkansen te geven.
De familie sprak over een wedergeboorte en dat is inderdaad een mooie vergelijking. We waren aangenaam verrast toen we bij de terugkeer naar huis, suikerbonen als cadeau kregen samen met een mooie bedankingsbrief. Er zijn vele tranen gevloeid die dag maar het waren er geen van verdriet maar van blijdschap en trots.
“We willen graag onze hartelijke dank en onze enorme waardering uitdrukken voor jullie werk, voor de lange nachten en de drukke dagen, voor jullie bekommernissen en jullie enorm hart. Jullie verdienen elke dag opnieuw een staande ovatie.
Josette is op kamer 4 letterlijk herboren. Elke dag hebben jullie ervoor gezorgd dat die vonk levenslust werd aangewakkerd waardoor ze nu op een punt is gekomen waarop zij opnieuw naar huis kan. We hadden dit 6 maanden geleden niet durven dromen. Binnenkort is oma opnieuw thuis.
Jullie zijn niet alleen geweldige zorgverleners, jullie zijn stuk voor stuk bewonderenswaardige, uitzonderlijke en buitengewone mensen.”
Ondertussen hebben we vernomen dat Josette het goed doet thuis.
Ze is terug de zorgzame vrouw die instaat voor de was en de plas, alles netjes onderhoudt en een potje kookt.
Ook al missen we haar, we zijn enorm trots op haar en haar prestatie!
We hopen dan ook dat ze nog heel lang thuis kan blijven, omringd door haar dierbaren.