Directeur Naiké schreef een opiniestuk over de berichtgeving in de woonzorgcentra. Dit werd massaal gedeeld op sociale media. Minister Beke kreeg op 22/01/20 in het Vlaams Parlement 5 vragen. Maar voor hij de vragen beantwoordde ging hij van start met het voorlezen van een passage uit het opiniestuk en met het geven van een dikke pluim aan al die verpleegkundigen, zorgkundigen, mensen die voor of achter de schermen werken, die de maaltijden bereiden, die in de technische dienst zitten, die zo’n woonzorgcentrum leiden, voor het engagement dat zij elke dag opnieuw aan de dag leggen om voor de bewoners in heel Vlaanderen de beste zorg te geven. #ouderenzorg #vlaamsparlement
Opiniestuk – wzc Sint-Jozef geeft reactie op grootschalig rusthuizenonderzoek
Ik heb het geluk elke dag te mogen werken in vzw Zorg-Saam ZKJ, een organisatie waarbij men zingeving, deskundigheid, zorgzaamheid, respect, betrouwbaarheid en betrokkenheid hoog in het vaandel draagt. Deze zes kernwaarden omvatten onze identiteit en daar ben ik ontzettend trots op.
Het Nieuwsblad pakte op 17 januari uit met de resultaten van een grootschalig rusthuizenonderzoek. Ik ga ervan uit dat het onderzoek over woonzorgcentra gaat, want de term rusthuizen gebruikt men al heel lang niet meer.
De woonzorgcentra kampen met een imagoprobleem. In welke mate doet het Nieuwsblad met dit soort reportages zelf een duit in de zak? Titels als ‘de wantoestanden blootleggen in de rusthuizen’ zullen de sector zeker niet positief beïnvloeden.
U had andere keuzes kunnen maken en andere topics kunnen kiezen om een mooi artikel te schrijven. Ik geef u een aantal tips.
U kon iets schrijven over de gelukkige medewerkers in onze sector. Uit een onderzoek van IDEWE blijkt dat 8 op 10 medewerkers in de Vlaamse woonzorgcentra zijn job graag doet. Voor een doorsnee Vlaamse werknemer geldt dit amper 58%. De zorgmedewerkers ervaren meer steun van collega’s en meer inspraak dan werknemers in andere sectoren. Het is goed om in de sector en onze organisatie te werken. Wij maken werk van werkbaar werk, wij tillen onze medewerkers op, wij zetten in op vorming en deskundigheid. Het vinden van medewerkers is geen evidente opdracht. Toch slagen we er in mensen te vinden die met hun hart kiezen voor ouderenzorg en die ambassadeur zijn voor de sector, onze organisatie en onze kernwaarden.
U kon ook iets schrijven over de sfeer in onze huizen. Wij vinden vriendelijkheid, warmte, menselijkheid en mededogen heel belangrijk. Vraag dat maar eens aan onze families en bewoners. U ging de straat op om een aantal vragen te stellen over woonzorgcentra. U had de vragen ook kunnen stellen aan alle bezoekers die wij dagelijks over vloer krijgen. Je was gerust welkom om mensen te interviewen. We gaan zorgzaam om met onze bewoners, families, mantelzorgers, vrijwilligers en medewerkers. Wij hebben medewerkers met 30, 35, 40 en 45 dienstjaren. Wij hebben een zeventigtal vrijwilligers die zich dagdagelijks voor de bewoner inzet.
U kon iets schrijven over onze deskundigheid. Wij zijn kenners op het vlak van ouderenzorg. Wij handelen professioneel en met kennis van zaken. Gelukkig maar, want anders zouden wij ook verbolgen zijn over de stelling ‘in een rusthuis moet iedereen op hetzelfde moment naar het toilet’. Wij weten waarover dit gaat: nl. mictietraining. Mictietraining is wetenschappelijk onderbouwd en heeft als doel het beheersen van de mictiereflex waardoor zowel te korte mictie-intervallen als de blaascapaciteit worden vergroot. Wij houden in mictiedagboeken heel wat gegevens bij om adequate zorg te kunnen bieden. Allemaal in groep naar het toilet? Neen, u bent niet goed geïnformeerd. Check your facts, please.
Tal van onze medewerkers hebben naast hun rol als zorgkundige of verpleegkundige de pet op van referent: diabetes, wondzorg, mondzorg, dementie, ethiek, palliatieve zorg, incontinentie,… We hebben ze allemaal in huis.
U kon ook iets schrijven over integratie van innovatieve projecten in de wereld van de woonzorgcentra. Wij staan niet stil, wij evolueren mee. Wij doen mee aan projecten rond niet- medicamenteuze behandeling van moeilijk hanteerbaar gedrag, wij werken mee aan een tweejarig project dat werd uitgeschreven door Minister Jo Vandeurzen rond val –en fractuurpreventie, wij werken met tablets, wij werken met sensoren zodat we weten wanneer een bewoner ’s nachts uit zijn bed komt zodat we tijdig kunnen ingrijpen voor de bewoner zou vallen, wij werken met sensoren op incontinentiemateriaal zodat wij onze bewoners niet elke nacht standaard moeten wakker maken, maar dat wij zien aan de sensor wanneer het incontinentiemateriaal verzadigd is, wij werken met dwaaldetectie, dwaallussen, aangepaste bedden, speciale geriatrische zetels, badkamers met speciale baden, tilliften, infraroodlampen, wij CRDL’en sinds kort,… En dit om onze bewoner goed en op maat te kunnen verzorgen. Ik kan het niet allemaal opnoemen.
U kon ook kiezen om iets te schrijven rond hoe onze werking ingebed is in de lokale gemeenschap. Hoe wij een intergenerationele werking hebben enkel en alleen al omdat wij een campus delen met een crèche en een kleuter –en basisschool. U zou de gezichten van onze bewoners moeten zien als de jongsten uit de maatschappij liedjes komen zingen, komen knutselen of hun turnoefeningen komen showen. U zou onze gezichten eens moeten zien als de kinderen onderweg naar het woonzorgcentrum madeliefjes plukken voor de mevrouwen van het bureau. Kleine gelukjes heet dat dan.
U kon iets schrijven over bewonersparticipatie. Heeft de bewoner iets te zeggen over de zorg? Heeft hij nog regie over zijn eigen leven in een woonzorgcentrum? Wij hebben een Raad Van Wijzen waarin bewoners, familieleden en mantelzorgers zetelen. Hierin bespreken wij actuele thema’s en dit met input van de bewoners. Wij vinden maximale regie en inspraak van onze bewoners ontzettend belangrijk. U haalde een 5 jaar oude bevraging aan in de reportage. Is dat niet wat achterhaald? Is de PDCA-cyclus ook in uw werking zo ingeburgerd? U kon de cijfers die u brengt geduid hebben en iets verteld hebben over de kwaliteitsindicatoren. En hoe wij omgaan met de resultaten van kwaliteitsindicatoren. Hoe wij onze werking telkens proberen aan te passen zodat we een betere kwaliteit van zorg kunnen aanbieden aan elke bewoner.
U kon ook de reportage over de Demiclowns en hun werking in ons huis die op VRT-nieuws getoond werd in december 2019 opgepikt hebben. Daar kon u zien hoe de Demiclowns écht contact maken met een bewoner met dementie. Hier kon u de verandering in de ogen van de bewoner zien. Heeft u dat gemist?
Er zijn inderdaad zaken die beter kunnen, geen enkele sector of beroep is zonder fouten. De reportage generaliseert, zet de sector in een negatief daglicht en dit soort berichtgeving voedt het ‘imagoprobleem’. Er valt nochtans heel veel positiefs en moois te vertellen over de sector. Kom eens kijken, met een open en ontvankelijk hart.
Bij alles wat we doen, bij elke beslissing groot of klein, vragen we ons steeds hetzelfde af: wordt onze bewoner hier beter van? Dit vraag ik me ook af als ik de berichtgeving bekijk: wordt onze bewoner er beter van? Mijns inziens niet. Maar gelukkig wordt onze bewoner er ook niet slechter van. Dit is te wijten aan onze inzet, dag in dag uit, jaar in, jaar uit. En dàt, mijnheer de journalist, is volgens mij de essentie van dit alles.
Met vriendelijke groeten van Naiké Costa, een hele fiere en zorgzame directeur wzc Sint-Jozef (Leegstraat 17, 9960 Assenede) vzw Zorg-Saam ZKJ