In november vorig jaar trokken Manu Langerock, de voorzitter van Lisanga, en Geert Laleman gedurende 3 weken naar Congo om de lopende projecten van Lisanga te bezoeken. De boot of het vliegtuig bracht hen van het ene naar het andere project. Een positieve evolutie was duidelijk merkbaar, dus delen ze graag hun bevindingen.
“We hebben tijdens ons bezoek opgemerkt dat er in alle projecten vooruitgang gemaakt werd. Sterker nog, er werd op initiatief van de zusters en met eigen middelen meer gerealiseerd dan gepland”, vertelt Manu. “Er heerste een groot enthousiasme, zowel bij de zusters als bij de bevolking en de ambitie om verder te groeien is aanwezig. Het is fijn vast te stellen dat in de loop der jaren de Congolezen steeds sterker worden in organiseren. Met hun optimistische drive trekken ze hun plan met weinig middelen en hun joy de vivre werkt aanstekelijk. Er zijn vier modelprojecten die navolging verdienen omwille van de geleverde kwaliteit en het bereikte niveau van autonomie.”
Lycee te Bokoro
“Het eerste project is Lycee in Bokoro, een middelbare school voor 1.100 meisjes die uitgegroeid is tot een modelschool voor de regio. Ouders uit Kinshasa sturen hun kinderen hierheen. Het is hoopgevend dat een school met uiteenlopende richtingen op niveau wordt georganiseerd. Het pedagogisch niveau ligt hoog, de studenten zijn vriendelijk, spraakzaam en beleefd en ze plukken de vruchten van hun werk. Dit bleek ook uit het optreden dat de school voor ons had georganiseerd. Onderwijs is een uitgesproken multiplicator in ontwikkeling, waarbij het onderwijzen van meisjes prioritair is. Vrouwen dragen de Congolese maatschappij, dus een vrouw onderwijzen betekent een gehele natie onderwijzen.”
Educatief landbouw- en veeteeltproject te Nzampië
“Het educatief landbouw- en veeteeltproject in Nzampië is een autonoom project met meerwaarde op verschillende vlakken. De bevolking groeit snel aan, waardoor voedsel noodzakelijk is. Congo heeft vruchtbare gronden, een goed klimaat en voldoende regen, dus het organiseren van de landbouw en veeteelt betekent een noodzakelijk duwtje om autonomie te verwerven over voedselproductie. Naast het kweken van zwijntjes rijst het plan om van start te gaan met een kippenkwekerij en het aanplanten van fruit- en palmbomen. Duurzaamheid van projecten is belangrijk, landbouw en veeteelt kunnen hierbij aan inkomsten helpen. Deze inkomsten zijn noodzakelijk om autonoom te worden, want gezondheidszorg en onderwijs gaan gepaard met een bijhorend kostenplaatje. Daarnaast leven Congolezen van de visvangst in het Mai-Ndombemeer in de provincie Mai-Ndombe.”
Maris Stella te Inongo
“Maris Stella te Inongo is een vorming- en sociaal tewerkstellingsproject voor jonge meisjes en weduwen, en op korte termijn ook voor jonge mannen. De zusters geven aan de arme bevolking cursussen over naaien, koken, landbouw, rekenen, lezen, schrijven en informatica. Daarnaast bieden ze een helpende hand in de zoektocht naar werk.”
Medische centra te Inongo, Bokoro en Mushie
“De centres medicaux te Inongo, Bokoro en Mushie bieden consultaties, verzorgen bevallingen, leveren medicatie en laboprestaties en willen vooral doorgroeien tot het niveau van een ziekenhuis. Het is zinvol om de centres medicaux verder te laten ontwikkelen en zo kwalitatieve gezondheidszorg in deze rurale streken aan te kunnen bieden.”
“Daarnaast zetten we in op de verdere transformatie naar zonne-energie. De fossiele brandstoffen hebben hetzelfde prijskaartje als bij ons, terwijl er een overvloed aan zonne-energie beschikbaar is in Congo. Vorig jaar hebben we reeds het centre medical de reference van Bokoro voorzien van zonnepanelen en dit jaar is onder andere het lyceum in Bokoro aan de beurt. Zo kunnen kinderen studeren met licht en wordt het internaat ook na zonsondergang verlicht.”
“Ik sluit graag af met een ludieke anekdote. We hadden het geluk dat de zuster die instond voor het eten met ons meereisde. Als kok van dienst nam ze eieren mee van het ene project naar het andere. Tijdens de boottocht brak er echter storm uit, wat ervoor zorgde dat het bootje voortdurend botste op de golven en de eieren, die de zuster in een kartonnen eierhouder op haar schoot bewaarde, stuk voor stuk gebroken waren. We konden niet vertragen want we moesten aankomen voor de avond viel. De zuster bleef dus de ganse vaart met een grote eierdooier in haar schoot zitten, maar ze bleef er gelukkig rustig bij.”
Manu Langerock
Voorzitter Lisanga