Onze CEO Dominique Roodhooft reageert op een artikel dat vandaag verscheen op VRT NWS over de oproep van geriaters. Een van hen is Nele Van Den Noortgate die deel uitmaakt van onze Raad van Bestuur. Het artikel en audiofragment kan je hier lezen en beluisteren.
Vandaag roepen geriaters in de kranten op: "Breng zwakste rusthuisbewoners met corona niet meer naar het ziekenhuis". Als familielid, bewoner of medewerker komt dit misschien wel hard binnen, maar toch ligt dit in de lijn met wat we reeds lang doen. Al jaren gebruiken we in de woonzorgcentra vroegtijdige zorgplanning. In gesprek met bewoner, familie en het zorgteam wordt vastgelegd en bepaald wat de bewoner nog wel of niet meer wenst tijdens de laatste levensfase. Voor bewoners die COVID positief zijn, is dit niet anders. De richtlijnen van de geriaters aan de CRA’s en de huisartsen en de Clinical Frailty Scale, die ouderen indeelt op basis van hun actuele gezondheidstoestand en kwetsbaarheid, is een mooie aanvulling op de reeds bestaande vroegtijdige zorgplanning. De beoordeling gebeurt door de arts in samenspraak met het zorgteam. Zo zijn we vandaag zeker dat de beslissing tot ziekenhuisopname niet op basis van leeftijd zal worden genomen maar wetenschappelijk onderbouwd en in overleg. Als het ooit zover komt, hebben we duidelijke richtlijnen en ondersteuning om juiste beslissingen te nemen.
Cruciale rol
Ik schreef het eerder al, maar deze crisis zet een aantal essentiële tekortkomingen extra in de verf. Wat me zorgen baart, is het feit dat de bewoners met symptomen vandaag niet getest worden. Het is dus niet duidelijk of ze al dan niet COVID positief zijn. Er is te weinig testmateriaal zodat men keuzes moet maken. Hierdoor zijn de woonzorgcentra verplicht de quarantaine maatregelen toe te passen bij bewoners zonder dat we uitsluitsel hebben over hun diagnose. Op zich spelen we op zeker door al die bewoners vandaag te isoleren en het risico om anderen te besmetten te minimaliseren. Dit zorgt voor onnodige verspilling van het schaarse beschermingsmateriaal. Daarenboven beperken we het sociaal contact bij bewoners waar een vermoeden van besmetting bestaat. We verhogen ook de psychologische druk bij bewoners en medewerkers. Bij isolatie zorgen we steeds dat de familie geïnformeerd wordt. Transparante communicatie zorgt voor rust en vertrouwen bij de familie van onze bewoners.
Creatieve hartendieven
Vanuit alle hoeken is er solidariteit en worden er creatieve oplossingen op poten gezet om de bewoners te behoeden tegen eenzaamheid en dit met succes. Op vandaag hebben we nog steeds gelukkige bewoners.
Er wordt ook aan het welzijn van de medewerkers gedacht met initiatieven zoals ‘Hulp voor Helden’. Vrijwilligers kunnen medewerkers in de zorg ondersteunen met boodschappen en kinderopvang. Daarnaast zetten we in op de ondersteuning van het psycho-sociaal welzijn van de medewerkers. Ook dit is nodig, want er is ongerustheid bij hen die dagelijks goede zorg moeten geven. Eén van de belangrijkste oorzaken is het tekort aan beschermingsmateriaal.
Herverdeling maskers
We kunnen niet ontkennen dat de beelden van de zeer goed beschermde zorgverstrekkers in de ziekenhuizen voor de nodige onrust heeft gezorgd bij onze medewerkers. Bij de verdeling van de FFP2 maskers vorige week, werden enkel de instellingen van de federale overheid beleverd. De Vlaamse ouderensector kreeg van de federale overheid geen enkel FFP2 masker. Als groep mogen we van geluk spreken dat er een zekere solidariteit is binnen ons netwerk. We beschikken nu over een hoeveelheid van deze FFP2 maskers zodat we onze medewerkers kunnen geruststellen.
Die solidariteit is en blijft echter een uitzondering en we moeten ons afvragen of het niet aan de overheid is om deze maskers op een correcte manier over “alle” zorgverstrekkers te verdelen.
Als sector hebben we behoefte aan een ondersteuning vanuit de overheid om de preventieve maatregelen verder uit te rollen. Na de bezoekers moeten we er als sector voor zorgen dat de medewerkers de bewoners niet besmetten en omgekeerd. Het testen van bewoners in woonzorgcentra is in deze cruciaal.
Als CEO van vzw Zorg-Saam ZKJ ben ik verantwoordelijk voor het welzijn van zowel de medewerkers als de kwetsbare ouderen binnen onze vzw. Het is fysiek uitputtend en mentaal zwaar voor medewerkers om iedere dag en iedere nacht zorg en welzijn te leveren in overvolle woonzorgcentra. Zeker nu de handen van vrijwilligers en mantelzorgers worden beperkt.
Toch zie ik het gebeuren. Ondertussen blijven wij, zoals altijd, roeien met de riemen die we hebben. We gaan door! Het is bewonderenswaardig en het stemt mij hoopvol!