PALLIATIEVE ZORG IN WZC SINT-ELIGIUS

Marie, palliatief referent aan het woord

Om deskundigheid na te streven zijn er op elke afdeling palliatief referenten actief. Zij werken nauw samen met verschillende disciplines (kinesiste, ergotherapeute, zorgkundigen,…) die ook de basiscursus palliatieve zorg gevolgd hebben. Samen maken zij deel uit van de palliatieve werkgroep die driemaandelijks samenkomt. Vanuit deze werkgroep worden initiatieven geboden om de palliatieve zorg te evalueren en te optimaliseren.

Ook de CRA-arts is betrokken bij de verdere ontwikkeling van de palliatieve zorg. Verder hebben we een samenwerkingsverband met het Palliatief Netwerk Gent-Eeklo waar we steeds terecht kunnen voor advies.

Als er een bewoner terechtkomt in de laatste levensfase, worden er met alle betrokkenen afspraken gemaakt. We streven ernaar dat de bewoner tijdens zijn laatste levensdagen kan verblijven in zijn vertrouwde omgeving.

In ons huis bieden we verschillende zaken aan om de palliatieve bewoner en naasten te ondersteunen. Zo hebben we gespecialiseerd zorgmateriaal voor een optimale pijnbestrijding.

Familie of naasten hebben de mogelijkheid om te blijven waken bij betrokkene en om maaltijden te nuttigen vanuit onze keuken.

Er is ook een “Palimobiel” aanwezig. Dit is een mobiel, huiselijk kastje dat we aanbieden terwijl een familie/mantelzorger/vrijwilliger aan het waken is bij een dierbare. De “Palimobiel” kan ondersteuning bieden bv. door muziek, aromatherapie, massage olie, lectuur, …

Stijn, de pastor aan het woord

Wanneer een mens in de palliatieve fase van zijn leven komt, zijn er verschillende soorten nood. Vooreerst is de persoon lichamelijk op zoek naar comfort. Een ander soort comfort is ook zeer belangrijk voor zijn hoofd. Zeg maar, het spiritueel comfort. Dit omvat vooral er zijn voor de persoon en samen het einde van het leven uitklaren. Bij gelovige personen is dat heel vaak nagaan of ze wel goed genoeg geleefd hebben om goed terecht te komen.

Verder is het zeer belangrijk om rust te brengen. Dit kan met een gebed of door er gewoon te zijn. De bewoner laten weten dat hij of zij de laatste tocht niet alleen moet afleggen. Het is een beetje de steun zijn om de angst om te sterven weg te nemen. Op zo’n moment mag de familie ook niet vergeten worden die al dan niet aanwezig is bij de bewoner die stervende is. Ook zij hebben nood aan ondersteuning, ook zij worstelen met levensvragen over het einde van het leven. Er kan samen gebeden worden om steun en sterkte bij de stervende medemens. Bij velen is het sacrament van de ziekenzalving echt een rust moment maar dit kan enkel door een priester gegeven worden. De pastor doet hiervoor een ritueel dat we de ziekenzegening noemen, dit wordt zo een beetje gezien als het afsluiten van het leven en met God in het reine komen.

Na het overlijden kan er nog een gebed gedaan worden bij de overledene maar is er een zeker nazorg nodig voor de familieleden en dit om de overledene niet te vergeten. Dit gebeurt meestal door een herdenkingsviering 1 maal per jaar of een tijdje na het overlijden dat er een kaartje opgestuurd wordt om te laten weten dat hun familielid niet vergeten is. Dit alles om tot een goed rouwproces te komen.