Woonzorgcentra anno 2020 verdienen meer nuance

‘Ijzingwekkend beeld van coronacrisis in woonzorgcentra’, ‘coronachoas’ en ‘schaf rusthuizen gewoon af’. Drie krantenkoppen die de voorbije week verschenen. De overmatig negatieve berichtgeving over woonzorgcentra is een slag in het gezicht van al onze medewerkers die dagelijks het onderste uit de kan halen om de beste zorg te bieden aan onze kwetsbare bewoners.

Ook u, meneer Janssens, werkt deze negatieve framing van woonzorgcentra in de hand. Ik denk dat ik voor iedereen uit de ouderenzorg spreek als ik zeg dat wij het beu zijn.

Het is teleurstellend dat iemand zoals u een ongenuanceerde en ongeïnformeerde mening de wereld instuurt. U beschrijft in uw opinistuk ,dat ik met heel veel aandacht heb gelezen, situaties die al lang niet meer aan de orde zijn. Dat er zaken fout lopen en beter kunnen, is zeker waar. Alleen is er geen plaats meer voor nuance of positiviteit rond woonzorgcentra.

U leest het goed: woonzorgcentra. Want rusthuizen, zoals u het beschrijft, is een terminologie die wij al heel lang niet meer gebruiken. Volgens u is een woonzorgcentrum, een segrerende instelling, een stervenshuis, een broeihaard, een plaats waar men in alle eenzaamheid zijn laatste dagen doorbrengt, liggend in een verzadigde stinkende luier.

U bent slecht geïnformeerd. Er waait al jaren een nieuwe wind in de ouderenzorg. De prehistorische taferelen die u beschrijft in uw betoog zijn al jaren voorbij. Laat uw visie daar waar ze hoort: in de 18^de eeuw en sta me toe u een introductie te geven in ouderenzorg anno 2020.

Het rusthuis is een broeihaard
Zijn woonzorgcentra broeihaarden? Of is het gemakkelijker overdragen van ziekten een automatisch gevolg van plaatsen waar veel mensen samen zijn? COVID-19 trof niet alleen de woonzorgcenta. Het was een uitdaging voor alle sectoren. Zowel ziekenhuizen, warenhuizen, scholen en kinderdagverblijven kenden broeihaarden. Het is een wereldwijd probleem. Het probleem reduceren tot enkele woonzorgcentra is misplaatst.

Wonen & leven
Nee, bewoners hoeven zich niet aan te passen en bewoners hebben wel degelijk inspraak. U bent van harte welkom in de huizen van vzw Zorg-Saam om te ontdekken hoe wij inzetten op participatie, autonomie, medezeggenschap, zelfbeschikkingsrecht, privacy, seksualiteit & intimiteit. Wij focussen op wat ze nog kunnen, niet op wat ze niet meer kunnen. Wonen en leven zijn twee belangrijke woorden in ons huis.

Het schendt de mensenrechten
Nee, wij schenden de mensenrechten niet. Zelfs wanneer we er van uit gaan dat de huidige generatie van onze bewoners onderdanig en meegaand is, vergeet u een belangrijk aspect: de kinderen van de bewoners. Mochten wij op een of andere manier de rechten van hun ouders schenden, staat het kot hier op stelten. U onderschat ook de 80+er van vandaag. Ze zijn mondiger en assertiever dan ooit.

Ouderen willen er niet naartoe
Niemand wil naar een woonzorgcentrum. Is dat zo? En hoe komt dit? Komt dit omdat mensen geïnformeerde, gegronde meningen vormen? Of komt dit door het negatief framen van woonzorgcentra in de media? Een negatief imago dat u in stand houdt.

Mocht ik zonder enige kennis van ouderenzorg en woonzorgcentra uw artikel lezen, zou ik ook verkondingen dat ik er nooit naartoe wil. Er werken zou al volledig uit den boze zijn. Toch werk ik, samen met een ongelooflijk goed en bekwaam team elke dag met hart en ziel voor onze bewoners.

Het spuien van negativiteit rond alles wat met ouderenzorg te maken heeft, zorgt er alleen maar voor dat de drempel voor velen om de overstap te maken veel te groot is. Terwijl wij net inzetten op warme, persoonlijke zorg met enorm veel aandacht voor de persoonlijke wensen, kwaliteiten en noden van onze bewoners. Wij willen hen gemoedsrust geven, een warme thuis waar ze zonder zorgen kunnen wonen en leven samen met leeftijdsgenoten.

Het is medisch achterhaald
Nee, niet alle chronische ziekten vinden hun oorzaak in een slechte levesstijl. 30% tot 40% van de ziekten zijn een logisch gevolg van het verouderingsproces. Er zullen met andere woorden altijd mensen zijn die continu (zware) zorg nodig hebben. Denkt u maar aan personen met dementie en wegloopgedrag, mensen die voor alle dagdagelijkse handelingen afhankelijk zijn van iemand anders, senioren met slikproblemen,… En laat ons vooral de belangrijkste niet vergeten: eenzaamheid. Wat is uw oplossing hiervoor?

Het schrijven van 8 redenen om ‘rusthuizen’ af te schaffen is natuurlijk heel gemakkelijk. Maar wat zijn de oplossingen? En wat met de stem van de sector? Bent u vergeten dat wij al jaren ijveren voor verbetering? Wij zijn steeds de laatste in de rij. De premie voor zorgpersoneel is daar een mooi voorbeeld van. Onze stem wordt niet gehoord. Wij die oplossingen bieden en vragen worden niet aan het woord gelaten. Mensen die negativiteit kunnen verspreiden, krijgen steeds een platform. Laat ons al beginnen om voor elk negatief artikel, een positief artikel te brengen.

Het verdeelt & het is niet meer van deze tijd
Nee, woonzorgcentra staan niet buiten de samenleving. Vele huizen hebben een zeer intense intergenerationele samenwerkingen met scholen, verenigingen, gemeentebesturen, parochies, …

De voorbije maanden kwamen scholen met hun klas zwaaien bij onze senioren om hen een hart onder de riem te steken. Mensen schreven volop brieven, maakten tekeningen,… Honderden weldoeners hebben woonzorgcentra geholpen en gesteund.

Het negatieve imago dat heerst is er door mensen zoals u die hun visie over ouderenzorg niet willen bijschaven aan de huidige realiteit. U schrijft dat er een oudpekesgesticht WAS. Inderdaad verleden tijd.

Het is veel te duur
Met een punt ben ik het eens. Woonzorgcentra zijn duur. Werken in kleinere entiteiten is echter nog veel duurder. Aangezien u in huis Perrekes werkt, weet u dat als geen ander. Huis Perrekes is een heel mooi voorbeeld van waar wij naartoe willen: kleinschalig en huiselijk. De dagprijs ligt natuurlijk wel nog een pak hoger dan die van ons.

Het zou natuurlijk fantastisch zijn om te kunnen inzetten op meer thuiszorg met evenveel aandacht naar voorkoming van eenzaamheid, aandacht naar zinvolle dagbesteding, aandacht naar autonomie en participatie, aandacht naar afbouw medicatie, aandacht voor fixatie-arm beleid, aandacht voor valpreventie, aandacht voor gezonde voeding, aandacht voor beweging, aandacht voor decubituspreventie…. Het is echter onbetaalbaar!

Personeelstekort
Ook het kreunende tekort van zorgpersoneel in de ouderenzorg is een probleem. Misschien ligt de constante framing van iedereen die in woonzorgcentra werkt aan de basis. Incompetent en onprofessioneel. Zo worden zij omschreven. Niets is minder waar, kom en zie hoe zij het beste van zichzelf geven.

Mensen die actief zijn in de ouderenzorg kiezen voor duurzame relaties. Het zijn mensen die ernaar streven senioren een fijne oude dag te bezorgen. Het zijn medewerkers met het hart op de juiste plaats. Stuk voor stuk pareltjes waar ik een boontje voor heb.

Wouter Beke wil 20 miljoen investeren in de ouderenzorg. Wij zijn blij met de investeringen. De realiteit is echter dat geen enkel bedrag het probleem van het negatieve imago zal wegwerken. Wij hebben vooral nood aan personeel. Als er geen mensen meer in de sector willen werken, is het einde verhaal.

Er kunnen dus zeker zaken anders. Zeker en vast! Maar laat ons constructief communiceren over de ouderenzorg. Laat ons in gesprek gaan. Laat ons samen werken aan de toekomst van de ouderenzorg. Want dat is de toekomst van ons allen.

Hilde de Bruyn
Algemeen directeur WZC Sint Eligius.